Camu camu – Myrciaria dubia

Opis szczegółowy

Camu camu zawiera nawet trzydzieści razy więcej witaminy C niż najbardziej soczysta pomarańcza.

Informacje botaniczne

Myrciaria dubia, znana jako camu camu, to niewielkie, wiecznie zielone drzewko dorastające do 5 metrów wysokości. Ma gęste ulistnienie, przypomina krzew. Łodyga ma brązowy odcień i okrągły kształt, liście są zielone oraz błyszczące. Owocuje w gronach – podobnie jak wiśnie, jednak jej owoce są większe. Jagody camu camu przybierają barwy: od czerwonych, poprzez żółte, do prawie białych. Miąższ jest bardzo kwaśny, co świadczy o ogromnej zawartości witaminy C.

Pochodzenie i występowanie

Naturalnym środowiskiem camu camu są amazońskie lasy deszczowe oraz zalewowe tereny Ameryki Południowej. W krajach Ameryki Południowej znane i cenione jest jako prawdziwa „bomba witaminowa”. Dziś owoce te coraz częściej trafiają także na rynek europejski, gdzie zdobywają grono zwolenników.

Zastosowanie / dawkowanie

W medycynie ludowej w Ameryce Południowej camu camu poleca się przy infekcjach wirusowych (także opryszczce), półpaścu oraz przeziębieniach. Stosowane bywa również na problemy ze wzrokiem – m.in. przy zaćmie i jaskrze, objawach astmy, miażdżycy, chronicznym zmęczeniu, depresji, stanach zapalnych dziąseł i chorobach zwyrodnieniowych stawów.

Lokalnie camu camu cenione jest także przy innych problemach wzrokowych, schorzeniach skórnych oraz w celach wzmacniających odporność dzięki właściwościom antyoksydacyjnym. Dzięki rekordowej ilości witaminy C camu camu rekomendowane jest na wzmocnienie naczyń krwionośnych, poprawę wchłaniania żelaza, prawidłowe funkcjonowanie serca i układu krążenia.

Medycyna tradycyjna zaleca camu camu również przy wrzodach, stanach zapalnych, podczas infekcji, depresji, niepokoju, przeziębieniach, grypie i opryszczce. W peruwiańskiej fitoterapii stosuje się je jako samodzielny środek lub wsparcie w terapii artretyzmu, bólu głowy, schorzeń oczu oraz bólów zębów. Tradycja ludowa poleca także camu camu do stabilizacji nastroju w przebiegu depresji oraz w chorobach wątroby.

Dzięki bardzo wysokiej zawartości witaminy C polecane jest na wzmocnienie odporności, przy jej zaburzeniach, a także jako antyoksydant w stanach zapalnych i infekcjach pochodzenia wirusowego.

Niektóre związki zawarte w camu camu wykazują działanie przeciwzapalne, co potwierdzają badania porównawcze z innymi preparatami roślinnymi. Antyoksydacyjne właściwości camu camu potwierdzają kolejne badania, które wskazują również na potencjał w prewencji powstawania niektórych nowotworów, a także w ochronie wzroku.

Publikacje zachodniej medycyny poświęcają również uwagę właściwościom camu camu w degeneracyjnych zaburzeniach poznawczych oraz możliwości poprawy nastroju (tematem tym szczególnie zajmował się Dr Gary Null, Ph.D.).

Niektórzy sportowcy oraz trenerzy sięgają po camu camu, aby wspomóc budowę masy mięśniowej i poprawić wyniki sportowe. Badania potwierdzają także pozytywny wpływ camu camu na funkcjonowanie układu rozrodczego. Szeroka literatura naukowa opisuje również pozytywne działanie tej rośliny na wspieranie odporności oraz w profilaktyce i leczeniu infekcji wirusowych i bakteryjnych.

Substancje czynne

Camu camu zawiera (na 100 g miąższu): 30–50 razy więcej witaminy C niż pomarańcze, 10 razy więcej żelaza, 2 razy więcej fosforu, 3 razy więcej witaminy B3 oraz 2 razy więcej B2. Dodatkowo bogate jest w beta-karoten, flawonoidy, kwasy tłuszczowe, kwas galusowy i elagowy, sód oraz białko (szczególnie dobrze reprezentowane przez aminokwasy: walinę, leucynę i serynę).

Tradycyjne dawkowanie

Aby w pełni wykorzystać potencjał camu camu w proszku, zaleca się przyjmowanie 3 razy dziennie małej łyżeczki rozpuszczonej w wodzie, soku lub innym napoju. Owoce Myrciaria dubia często są także składnikiem lodów i sorbetów.

Jedna płaska łyżeczka zawiera tyle witaminy C, co ok. 0,5 kg cytryn.

Uwaga: Przekroczenie zalecanej dziennej dawki może prowadzić do biegunki.