Młoda pszenica

Nazwy zwyczajowe: pszenica, młoda pszenica, zwykła pszenica, pszenica zwyczajna, common wheat, bread wheat, Triticum aestivum, wheat (ang.), Weizen (niem.), blé (fr.), trigo (hiszp.), pszenica (łac. – Triticum)

Nazwa łacińska: Triticum aestivum (vulgare)

Pochodzenie: Afryka, Azja, Australia, Europa, Ameryka Południowa, Ameryka Północna

Krótki wstęp

Pszenica to bardzo powszechnie uprawiane zboże w Polsce. Młodą pszenicę można z powodzeniem wyhodować także w domu. Jedną z popularnych metod jest kiełkowanie nasion. Wybierz odpowiednie ziarna, dokładnie je przepłucz i oczyść z łusek i zanieczyszczeń. Nasiona namacza się na kilka godzin w przegotowanej, wystudzonej wodzie, a następnie odsącza i umieszcza w pojemniku (najlepiej nie metalowym), w jasnym miejscu. Zaleca się kilka razy dziennie przepłukiwać nasiona wodą, aby zapewnić im optymalną wilgotność. Można użyć specjalnej kiełkownicy lub plastikowej butelki z dziurkami na dnie. Po kilku dniach nasiona zaczynają kiełkować i nadają się do spożycia lub przesadzenia do doniczki. Młode pędy są bogate w cenne składniki odżywcze.

Opis szczegółowy

Młoda pszenica to jedna z podstawowych zbóż świata, wykorzystywana jako naturalne wsparcie przy przewlekłym zmęczeniu, obniżonym nastroju i niedoborze energii.

Informacje botaniczne

Pszenica to botanicznie gatunek trawy, która może osiągać nawet do 150 cm wysokości. Jest to roślina jednoroczna lub dwuletnia, której naziemna część składa się z pustej łodygi ze stawami. Z łodygi wyrastają liście z długimi języczkami i uszkami. Kwiatostan stanowi złożony fałszywy kłos złożony z kilku kłosków. Plewa jest jajowata, plewki są pozbawione ości. Wschodzące rośliny mają zielone zabarwienie. Poszczególne gatunki pszenicy różnią się jednak morfologicznie.

Pochodzenie i występowanie

Prawdopodobnym miejscem pochodzenia pszenicy są rejony Bliskiego Wschodu, skąd z czasem rozprzestrzeniła się na cały świat. Dziś jest uprawiana niemal wszędzie. Inne źródła podają, że dzięki badaniom genetycznym potwierdzono wywodzenie się pszenicy z dzikich traw wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego (lub północnej Afryki), skąd trafiła do Europy już w czasach neolitu. Do Ameryki Północnej pszenica dotarła dzięki hiszpańskim misjonarzom w XVI wieku.

Zastosowanie / dawkowanie

Młoda pszenica ma podobne zastosowanie w fitoterapii jak młody jęczmień. Składniki aktywne są do nich zbliżone. Jednak wyraźnie różnią się smakiem – każdy samodzielnie powinien ocenić, która forma bardziej mu odpowiada. Jeśli chodzi o działanie, młoda pszenica w większym zakresie stymuluje metabolizm, dzięki czemu jest często zalecana w diecie odchudzającej oraz planach mających na celu redukcję wagi. Wyróżnia się wyższą wartością energetyczną i szczególnie polecana jest podczas przewlekłego zmęczenia i stanów depresyjnych. Niektórzy użytkownicy deklarują pozytywną zmianę samopoczucia i wzrost energii już po 10 dniach regularnego przyjmowania.

Substancje obecne w młodej pszenicy wykazują silne działanie antyoksydacyjne oraz korzystnie wpływają na podstawowe funkcje fizjologiczne organizmu. Dodatkowo młoda pszenica działa silnie alkalizująco, czyli wspomaga neutralizację szkodliwych substancji kwaśnych w organizmie, które negatywnie wpływają na homeostazę (równowagę metaboliczną) – proces mogący mieć związek z procesem starzenia i powstawaniem komórek nowotworowych.

Inne składniki aktywne ograniczają wchłanianie toksyn i związków obcych z pożywienia oraz pomagają w ich usuwaniu już po przedostaniu się do organizmu. Wiążą się z jonami metali i efektywnie detoksykują organizm. Młoda pszenica to prawdziwa enzymatyczna bomba.

Substancje czynne

Standardowe 100 g mąki pszennej zawiera około 12 g białka, 2 g tłuszczu i 70 g wielocukrów (ze znaczącą przewagą skrobi). Dodatkowo znajdziemy w niej wapń, fosfor, żelazo, magnez oraz witaminy: B1, B2 i B6.

Młoda pszenica, jak każda szybko rosnąca roślina, dostarcza nie tylko tych składników, lecz także wielu innych, i to w większych ilościach. Jest ceniona w dietetyce jako niezwykle bogate źródło witamin, w tym beta-karotenu oraz witamin A, B1, B2, B5, B6, C, E i K. Zawiera również szeroki wachlarz aminokwasów budulcowych (wykryto już 16 różnych) oraz bogactwo minerałów: cynk, potas, a także prozdrowotne enzymy trawienne i chlorofil.

Tradycyjne dawkowanie

Zaleca się stosować 2 razy dziennie po jednej łyżeczce proszku do rozpuszczenia w dowolnym napoju – najlepiej w wodzie, soku lub innym płynie. Najlepsze wchłanianie następuje 30 minut przed posiłkiem lub minimum 2 godziny po jedzeniu. Proszek należy rozpuścić w co najmniej podwójnej ilości płynu, a powstałą zawiesinę w razie potrzeby rozrzedzić i spożyć. Jeśli pacjent przyjmuje leki konwencjonalne, powinien zachować minimum godzinny odstęp od spożycia młodej pszenicy.