Rdest wielokwiatowy – Polygonum multiflorum

Nazwy zwyczajowe: Rdest wielokwiatowy, Fo-ti, He Shou Wu, Chinese Knotweed, Polygonum multiflorum, Fallopia multiflora, Radix Polygoni Multiflori, rdestowiec wielokwiatowy, Fo-ti-Tieng, Yezhiheshouwu, Shou Wu

Nazwa łacińska: Polygonum multiflorum

Pochodzenie: Afryka, Azja, Australia, Europa, Ameryka Południowa, Ameryka Północna

Krótki wstęp

Zaletą rdestu wielokwiatowego jest jego łatwość rozprzestrzeniania się. Rośnie szybko i praktycznie wszędzie – w miastach i na terenach dzikich, często niezauważony przez przechodniów. Nie jest jednak zbyt odporny na mróz, dlatego w chłodne miesiące warto przenieść go do pomieszczeń.

Opis szczegółowy

Podstawowy składnik preparatów przeciwstarzeniowych w tradycyjnej medycynie chińskiej.

Informacje botaniczne

Rdest wielokwiatowy to jednoroczna, pnąca się roślina zielna dorastająca od 2 do 4 metrów od początku korzenia (całkowicie może osiągać długość nawet do 10 metrów). Liście są nieregularne, długości około 3–7 cm i szerokości 2–5 cm, o całych brzegach oraz strzałkowatym końcu blaszki. Kwiaty mają średnicę około 0,5 mm, są białe do zielonkawych i kwitną od lata do jesieni.

Pochodzenie i występowanie

Pochodzi z centralnych i południowych terenów Chin, dziś występuje niemal na całym świecie.

Zastosowanie / dawkowanie

Najszersze zastosowanie lecznicze rdestu zanotowano w tradycyjnej medycynie chińskiej, gdzie ceniony jest za swoje właściwości przeciwstarzeniowe. Nazywany jest dlatego eliksirem życia.

Korzeń rdestu wielokwiatowego pojawia się w wielu preparatach leczniczych tradycyjnej medycyny chińskiej, znanych z wzmacniającego oraz przeciwstarzeniowego działania. Wchodzi w skład środków polecanych na opóźnienie starzenia, w tym na wypadanie i siwienie włosów. Doświadczenia wskazują również na pozytywne oddziaływanie rdestu na obniżenie poziomu cholesterolu, choroby wieńcowe serca, nerwice i inne schorzenia związane ze starzeniem. Jako składnik innych tradycyjnych preparatów ziołowych stosowany jest do zapobiegania lub opóźniania chorób krwi i skóry (różne stany alergiczne), przeciw zapaleniom i nadciśnieniu. Sportowcy docenią szybką regenerację mięśni po intensywnym wysiłku oraz wzmacnianie kości i ścięgien.

Aktualne badania poświęcone zawartości rdestu wskazują na obecność charakterystycznego alkaloidu, którego działanie wspiera kondycję i funkcjonowanie nerwów obwodowych, komórek mózgowych oraz komórek gruczołów wewnętrznego wydzielania. Rdest stymuluje także tkankę nadnerczową i wspomaga procesy detoksykacyjne w organizmie.

Stosowanie tej rośliny z zachowaniem ostrożności zaleca się przy schorzeniach wątroby, ponieważ jej regularne spożycie może obciążać tkankę wątrobową.

Legenda o starożytnym chińskim botaniku Chung Yun mówi, że każdego dnia pił wyciąg z rdestu i dożył 256 lat. Podobno tylko dzięki działaniu tej rośliny osiągnął tak sędziwy wiek i słynął z dużej aktywności seksualnej oraz miał 24 żony.

Substancje czynne

Analiza rdestu wykazała obecność substancji lektynowych (kompleks białka z cukrami). W organizmie wykazują działanie swoistej przeciwciała, które raczej nie wywołują reakcji alergicznych, lecz wiążą się i wspomagają usuwanie cholesterolu i blaszek miażdżycowych powstających na wewnętrznych ścianach naczyń. To właśnie dzięki temu rdest posiada cenne właściwości profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego lub powikłań z tym związanych.

Tradycyjne dawkowanie

Zaleca się picie odwaru z 2–3 łyżeczek suszonego korzenia rdestu gotowanego w wodzie przez około 15–20 minut. W razie potrzeby można dolać wody. W przypadku stosowania sproszkowanego korzenia: 1 łyżeczkę rozmieszać w ok. 50 ml wody i wypić.