Wira Wira – Gnaphalium graveolens

Opis szczegółowy

Naturalny środek przeciwwirusowy o szerokim zastosowaniu przy infekcjach dróg oddechowych i innych schorzeniach

Informacje botaniczne

Wira Wira, czyli Gnaphalium graveolens, to niska roślina osiągająca ok. 10–30 cm wysokości, o delikatnym, żółtawym zabarwieniu przypominającym bursztyn. Swym pokrojem przypomina górskie krzewinki. Roślina cała pokryta jest białym, puszystym kutnerem, mocno rozgałęziona, gęsta, z lancetowatymi, dolnymi liśćmi długości 1–5 cm, natomiast górne liście są równowąskie. Kwiatostan tworzy liczne, kuliste koszyczki z kwiatami zebranymi w zbity baldachogron. Barwa kwiatów to intensywna złota żółć, a okres kwitnienia przypada na lato.

Pochodzenie i występowanie

Pochodzi z wysokogórskich stoków Andów w Ameryce Południowej. Możliwa jest uprawa po stworzeniu odpowiednich warunków również na Kaukazie, w południowo-wschodniej Europie oraz Azji Zachodniej, choć jednak najlepsze plony, najwyższą jakość i aktywność biologiczną wykazuje roślina z naturalnych stanowisk południowoamerykańskich.

Zastosowanie / dawkowanie

W tradycyjnej medycynie peruwiańskiej Wira Wira ceniona jest za unikalne, silne właściwości przeciwwirusowe (o działaniu głównie wirustatycznym). W połączeniu z Muña-Muña stosowana jest jako najskuteczniejszy środek naturalny w leczeniu chorób wywoływanych przez wirusy. Można je też stosować oddzielnie w lżejszych przypadkach. Według wieloletnich obserwacji, substancje czynne Wira Wira nie tylko hamują infekcje wirusowe, ale także pomagają organizmowi odzyskać siły po chorobie, co ma działanie zbliżone do szczepionki.

Tradycyjna fitoterapia rekomenduje rozpoczęcie kuracji przy pierwszych objawach przeziębienia czy infekcji wirusowej – należy wtedy pić odwar z Wira Wira przez ok. 1,5 dnia. Po tym czasie znaczną część infekcji można, według etnomedycyny, opanować. Tradycyjni uzdrowiciele deklarują, że już po pierwszej filiżance naparu możliwa jest wyraźna ulga przy ostrych dolegliwościach. Regularne picie przez trzy dni powinno skutkować wyraźną poprawą, po czym część osób obserwuje całkowity zniknięcie symptomów.

Naturalny sposób działania Wira Wira polega na stymulowaniu systemu odpornościowego – podobnie do procesu immunizacji. Uzdrowiciele z regionu podkreślają, że regularne przyjmowanie powoduje zmniejszenie wrażliwości na dany szczep wirusa, ograniczając nawracanie infekcji tym samym patogenem. Po roku regularnej kuracji częstość zachorowań może spaść nawet o połowę. Potem zioło stosuje się doraźnie.

Rekomendowane jest także profilaktyczne stosowanie w przypadku zachorowania członka rodziny, a także w pracy czy szkole – wszędzie tam, gdzie występuje zwiększone ryzyko infekcji. Wira Wira wykazuje także potencjalne właściwości antyhistaminowe i przeciwastmatyczne, łagodząc objawy alergii, astmy, a także działa rozkurczająco (spazmolitycznie).

Obecne w roślinie składniki wykazują silne działanie antyoksydacyjne, co najlepiej widać przy zapaleniu górnych dróg oddechowych oraz w łagodzeniu symptomów przeziębienia, grypy, nieżytu nosa, kaszlu, kataru czy anginy. Związki aktywne (prawdopodobnie flawonoidy i terpeny) wykazują również antybakteryjny efekt względem Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus, a także wobec niektórych wirusów (np. wirusy opryszczki, wirus Epsteina-Barr) – czyli najczęstszych patogenów przy anginie.

Wira Wira była propagowana m.in. przez śląskiego misjonarza czeskiego pochodzenia, ks. Jaroslava Soukupa, który działał w Amazonii. W etnomedycynie zalecana jest także na bóle ostre o lekkim i umiarkowanym nasileniu. Najczęściej łączona bywa z innymi ziołami leczniczymi. Pomaga również obniżać gorączkę, łagodzić obrzęki przy stanach zapalnych dróg oddechowych oraz w kaszlu zarówno wilgotnym, suchym, jak i na tle alergicznym. Niezalecana dla dzieci poniżej 3. roku życia oraz kobiet w ciąży i karmiących z powodu braku wystarczających danych.

Składniki aktywne

Wira Wira zawiera szereg substancji, z których wiele nie zostało jeszcze dokładnie poznanych i scharakteryzowanych. Dotychczas wykryto m.in. alkaloidy, antrachinony, beta-sitosterole, pochodne labdenu, śluzy, sterole, garbniki i triterpeny.

Tradycyjne dawkowanie

Podobnie jak Muña-Muña, zaleca się gotować 3–5 g suszonego ziela w 1 litrze wody przez co najmniej 5 minut, a następnie odstawić na chwilę, by napar odstał. Po przecedzeniu pić 1 szklankę lekko przestudzonego wywaru 3 razy dziennie. Inne źródła wskazują stosowanie 2 pełnych łyżek Wira Wira gotowanych osobno lub z Muña-Muña w 1 litrze wody przez 10 minut – to dzienna dawka dla 1 dorosłej osoby, którą należy wypić w całości w ciągu dnia. Pić przez cały czas trwania infekcji, a po ustąpieniu objawów połowę dawki przez kolejne 3–4 dni. Przy dolegliwościach przewlekłych efekt pojawia się wolniej, lecz kurację można prowadzić do 3 tygodni, po czym wskazana jest co najmniej 10-dniowa przerwa.